یادداشتی کوتاه بر تئاتر مدرن یونان

 تئاتر یونان، پس از خاموشی چندصدساله در قرون وسطی، قصد آن کرد تا با وجود هجوم ترک‌‌های عثمانی دوباره قد بیفرازد، نفسی تازه کند و راهی را که چند هزاره پیش‌‌تر آغازیده بود پی‌بگیرد. حکومت چهارصدساله‌ی عثمانی‌‌ها اگرچه توانست از بسیاری جهات، فرهنگ پرشکوه یونانی‌‌ها را زمین‌‌گیر کند و سرعت روند دوباره روبه‌‌رشد آن را بی‌نهایت بگیرد، ولی نتوانست مهم‌‌ترین ستون فرهنگ هلنی، زبان یونانی را از میان بردارد یا تغییر بدهد. در این میان، کلیسای اُرتدُکس نقش بسزایی ایفا کرد. کشیشان مسیحی، طی چهار قرن استعمار عثمانی، پنهانی در زیرزمین‌‌ کلیساها زبان یونانی را به نسل‌‌های جوان آموزش دادند و زبان غنی یونانی را زنده نگه داشتند. در همین زیرزمین‌‌ها هم نمایشنامه‌‌ها نوشته و اجرا شد و مایه‌‌های درام شکوه‌‌مند یونان باستان، دور از چشم مهاجمان ترک به نسل‌‌های نوپا منتقل شد. پس از اشغال جزیره‌ی کریتی، مرکز روشنفکری یونان در آن دوره، حلقه‌ی روشنفکری کریتی به منطقه‌ی ایونیا منتقل شد و بسترساز ظهور نمایشنامه‌‌نویسان بزرگی همچون پترُس کاچایتیس، سانُیاس روسملیس، ذیمیتری‌‌یوس گُزَلیس شد. بزرگ‌‌ترین نمایشنامه‌ی این دوره با عنوان سلطنت‌‌طلب به قلم آنتُنیوس ماتسیس نوشته شد.

 نتیجه‌ی فعالیت‌‌های زیرزمینی هنرمندان، روشنفکران و کلیسا را می‌‌توان در دوران پس از استقلال یونان در سال‌‌های 1821 تا 1830 به‌روشنی یافت و دریافت. ....

.

.

.

.

خوانندگان و علاقمندان محترم می توانند مطلب کامل این مقاله را از طریق مراجعه به سایت www.magiran.com دریافت و مطالعه فرمایند.