نگاه ویژه ی 216 تئاتر فیزیکال
گروتفسکی در «به سوی تئاتر بی‌چیز» (۱۹۶۸) مرز میان تئوری و عمل را می‌شکافد به‌گونه‌ای که نظریاتش را از طریق نگاتیوا (بازخوردهای منفی) گرداوری می‌کند و همزمان حین خلق تئاتر، فهرستی از کارهایی که انجام می‌دهد و مشخصاً کارهایی که انجام نمی‌دهد را جمع‌آوری می‌کند. در هر حال تلاشی هم نمی‌کند تعریفی برای تمامیت ژانر یا طبقه‌بندی فراسوی کارش قائل شود. راندی گرنر در تلاش برای مشخص کردن تئاتر فیزیکال در ژورنال تئاتر آمریکایی تعریف می‌کند که به مقیاس گسترده‌ای «کار مشخصِ ژانر دیداری» است. در ادامه توضیح می‌دهد که تئاتر فیریکال، توصیفی همه جانبه است که می‌تواند در هر صحنه‌ای که نمایشی است به‌کار بسته شود مثلاً حرکات موزون یا عروسک‌گردانی. اما چنین امری در مقدارهای معلوم و مشخص اجرای متنی ادبی جواب نمی‌دهد. در ادامه تاکید می‌شود رابطه میان متن و دیده‌ها چنین بیان می‌کند که تئاتر فیزیکال ابزارهای اصلی ایجادش را بیشتر بر بدن استوار می‌کند تا ذهن.