شهرام زرگر مطرح کرد:
پژوهش‌های ارسالی به طرح سوالات مهم پرداختند
شهرام زرگر، یکی از داوران نخستین جایزه پژوهش سال تئاتر، آثار ارسال شده به دبیرخانه را دارای سوالاتی دانست که مطرح کردن آنها مهم و ارزشمند است.
به گزارش ایران‌تئاتر، شهرام زرگر، یکی از داوران نخستین جایزه پژوهش سال تئاتر درباره روند برگزاری و داوری این رویداد هنری توضیح داد.
زرگر با بیان اینکه متاسفانه پژوهش در جامعه ما مورد توجه قرار نمی‌گیرد، بیان کرد: دانشگاه و وزارت علوم، تحقیقات و فناوری که نام تحقیق و پژوهش را به همراه دارند و از متولیان بخش پژوهش به شمار می‌آیند؛ کمترین سهم را در این زمینه برعهده دارند.
او ادامه داد: در این شرایط شاید نهادهای تخصصی همچون وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی و اداره کل هنرهای نمایشی بتوانند در برداشتن بار زمین مانده پژوهش در عرصه تئاتر سهیم شده و آن را جدی بگیرند. خوشبختانه با حضور آقای حمید نیلی، مدیرکل هنرهای نمایشی و انتخاب آقای جواد روشن به عنوان مدیر دفتر پژوهش، آموزش و انتشارات نمایش به این جای خالی پژوهش توجه شد، در مدت زمانی اندک فراخوانی برای حضور پژوهشگران تئاتر منتشر و از آنها برای ارسال اثر در جشنواره پژوهش سال تئاتر دعوت شد.
این هنرمند و پژوهشگر تئاتر افزود: آثار ارسال شده جز پژوهش‌های کاربردی، پژوهش‌های مستخرج از پایان‌نامه‌های دانشگاهی و برخی یادداشت یا جستارهای خواندنی بودند که بیشتر به طرح سوال می‌پرداختند تا پاسخ به آن. البته در این زمینه گاهی طرح یک سوال مهم‌تر و ارزشمندتر از پاسخ است.
او در زمینه ملاک‌های داوری توضیح داد: داوران از حوزه دانشگاهی دعوت شدند و چارچوب‌های نظری که برای برای یک کار پژوهشی لازم است را در نظر داشتند. پژوهشی که مسئله‌ای در آن کاویده شود، سوالاتی را در مسیر کار به درستی طرح کند و به دنبال یافتن پاسخ هایی براساس یافته‌های پیشین و یافته‌های فعلی خود باشد. اما مهم‌ترین ملاک و معیار ما برای ارزیابی آثار، تئاتری بودن آنها است چراکه پژوهش‌های بینارشته‌ای فضاهای دیگری برای ارائه دارند.
زرگر درپایان گفت: امیدوارم در دوره‌های بعد ما سفارش‌هایی برای پژوهش داشته باشیم. در واقع با یک دورخیز از پیش تعیین شده و براساس نیاز و ضرورت‌های مشخص در زمینه پژوهش، به انتشار فراخوان بپردازیم. به این معنا که در فراخوان، حوزه‌های مورد نیاز پژوهش را اعلام کنیم تا هر آنچه در گنجه مانده برای ارائه ارسال نکنند و کارهای به روز و کاربردی‌تری را شاهد باشیم. چراکه متولی برگزاری یک رویداد، نیازهای خاصی دارد و باید با یک نگاه گزیده‌گرا و انتخابی ضرورت پژوهشی خود را در فراخوان اعلام کند. به همین دلیل به گمان من برای دوره‌های بعد با مشورت شورای پژوهشی باید نیازهای مورد نیاز در این بخش را به فراخوان گذاشت.
